ARAYIŞ

Neriman Deniz














Bindik yaşam teknesine didişip gidiyoruz
kimi zaman tekne kimi zaman içindekiler ile.
Herkesin kavgası da davası da el ile
bir çekişmedir gidiyor benim de içimdeki ben ile.
Ne düşüncede biriz ne didişmeden besleniriz
iflah olmaz uzlaşmaz tuhaf bir ikiliyiz.
Ne dur durak veriyor ne eylemi bitiyor
vurmuş merak semerini eşek gibi sırtıma
durmaksızın dehliyor.

Her ne kadar desem de
bak şöyle bir etrafına kuzum böyle yapma!
El eli yüceltirken nedir sende bu eza?
El bile senin ettiğinin yarısını etmiyor
elbet diyor el senin alacak çok yol varken,
ağır aksak gittiğini benim gibi bilmiyor.
Zaaflarım kusurum eksiklerim elbet var 
bu kadar üstüme gelme
insanım nihayetinde ben de acizane
laf anlatmak mümkün değil
içimdeki gafile.

Sen hala uğraşıp vururken beni yerden yere
eller nasıl da sevişiyor kendi kendileriyle
egoları delecek maazallah üstteki gök kubbeyi
olmuş iken her biri kendisiyle sevgili,
horluyor beğenmiyor hiç biri diğerini.
Kükreyerek kızıyor anlamıyor nafile
ne derdin var el ile senin derdin seninle
diyerek çıkışıyor.

Gülsem mi acısam mı bu acayip halime
el ele beğendirmeye uğraşırken kendini
beğendiremedim bir ben bana kendimi.
Ne okumak hoş ediyor ne de öğrenmek
İçimdeki gözü doymaz ejderi.
Bitmeyecek belli ki bu çekişme kendimle
geçecek ömür böyle uzlaşmak ümidiyle
bir arayış içinde.

Neriman DENİZ