ASİ

''Yaz'' dedi silgi,
neyi diye sordu kalem.
Silinecek ne varsa
dedi silgi.
Madem silinecek
niye yazayım ki
dedi kalem.
Çünkü senin işin bu
dedi silgi
ve güldü kalem.

Bak bana dedi;
başı göklere değen,
dalları eğilmeyen
asi bir ağaçtı hammaddem.
Ne çiçek açtım
ne de kurudum
hep bildiğimi okudum.
Bir ümitle
hep suladı sahibim,
ha oldu ha olacak;
aylar geçti baktı ki
ben ne istediğinde yeşerdim
ona çiçekler açtım;
ne de meyveler verdim.
Çünkü meyvesi değil;
gölgesi olan bir çınardım.
sarmaşığı bedenimle
gökyüzüne taşırdım.
Kendim çiçek değildim
lakin;
güçlü dallarıma tutunan
ne çiçekler açtırdım.

Ümidini kaybetti kesti beni;
bir satıra can verdim.
Şimdi ise kalem oldum eline...
İşlevim değişse de
fıtratım değişmedi;
olmadı mı yazdıklarım?
Sanma ki hiç boşuna
yazdığını silerim;
sildirmem başkasına,
üzerini çizer geçerim.
Neriman DENİZ