Siluet
Göklerde süzülen
kuş misaliydin;
gölgenin değdiği
her yerin hakimiydin...
Bir kanadın
okşarken suların çehresini
diğer kanadınla
sahiplenirdin
dağları tepeleri;
aklının kestiği her nesneyi...
Buluşurdu gökle deniz
ufuk çizgisinde birleşip;
yol verip açılırlardı
sen geçerken dize gelip...
Bulutlar olmuşken
güneşe perde;
hiç su yanar mı deme,
yolunu aydınlatırdı
denizden bir meşale.
Ezelini bilsen de
kainat serilince önüne;
meydan okudun
her daim ebediyete
Bitti işte evrene
sahipliğin...
Her şey yerli yerinde
lakin
göçücü kuş misali
tek sahip olduğun
kanatlarınla
sen de uçup gittin...
Geride kalan
ne bedenin ne de sensin;
gerçi o da geçici
resimlerdeki siluetin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder