göl

 

göl şiiri











Huzurlu bir gölle
hüzünlü sazlıkların
bitişe yaklaşan
aşkıydı işte sonbahar...
Gölgesi göle düşen
tülden bir çiçek
gölün ışıltılı sularına
rüzgarda türküler
söylemeyecek
ve artık yansıması
sularda titremeyecek...
Açılınca çevresini saran
sazdan kollar,
üşüyecek
korunaksız kalan sular
ve içinde büyüttüğü
sazlıkların köküyle göl;
sessizliğe bürünecek...
Son demini yaşarken sazlıklar
kırılgan dallarına vururken
güneşin yolladığı ışıklar
son bir türkü için
hafifçe esti rüzgar
yayıldı gölün üzerine fısıltılar;
şimdilik gidiyorum
bekle beni önümüzdeki bahar,
yeni sürgünler vereceğim
filizlenerek döneceğim tekrar.
N.DENİZ

2 yorum:

  1. Sonbaharın ilkbahardan daha başka bir havası gizemi var bence ama öte yandan son dediğimiz içinmi hüzün barındırıyor içinde ama son olmassa başlangıç olmaz değil mi güzel şiir kalemine
    sağlık

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Baharın sonlanmasıyla yeni bir döngüye girmek çoğu kişi için son ya da bitiş gibi algılanıyor sanırım. Fakat sonbaharı ben de seviyorum. Bana sona ermeden çok yenilenme ve tazelenmeye hazırlık gibi gelir her zaman.

      Sil