Hiç kimse doğarken
mor renkli çiçeklerle bezenmiş,
düz bir yol vadetmedi bize.
Çiçeği bulsak
tırmanmayı göze alsak
çiçek bulamamak riski vardı...
Kimimiz yolun başında
uzanacak bir el arayışında,
önünde coşkuyla akıp giden
manzaraya bakakaldı;
kimi kucağında bulurken dünyayı
kimi dişiyle tırnağıyla
kazıyarak yol aldı...
Milim şaşmadan
kusursuz bir adaletle
varlığını sürdürüyorsa evren;
cennet cehennem hikaye...
Böylesi adil ve kusursuz işleyen
düzenin içinde,
elbet
bir yaşamında dibe vurup,
bir yaşamında zirveye çıkarak
insan da bu adaletten
payına düşeni alacaktı...
N.DENİZ
