terzi

Bir rol çalmaya çalışır
her bir insan dünyadan;
bilmezdir ki
boşunadır bu çaba....
Ağaç nasıl ait ise toprağa,
meyvesinin lezzetini
belirleyen topraktır.
İnsanlar da anne baba
karı ya da kocanın
kendisine biçtikleri roldedir.

Küçücükken soracaklar
annen ile babana;
çalışkan mı tembel mi
şer misin uslu musun;
sen sadece ailenin
etrafına gösterdiği çocuksun.
Gül kendini ne bilsin
ne anlatıp söylesin?
nasıl ki güle adını veren,
aşkı da ayrılığı da
yükleyen insan ise;
insandır insana da
giyeceği kıyafeti biçen.

Yetişip de hayata atılınca,
ben rolümü seçerim
sanmayasın sakın ha!
Sen daha düşünür iken
o mu uyar üstüme,
yoksa bu mudur diye;
bir eş bekliyordur bile
seni elinde elbise ile...
Ailenden eşine
bir bayrak tesliminin
ortasında kalırsın.

Ağır mısın yeğni mi
çapkın mısın uslu mu
hükmünü eşin verir;
boş musun yoksa dolu mu
kendi gözünden sana
elbiseni giydirir.
Kimse sormaz giydirilen
dar mı geldi geniş mi,
oynadığın bu rol
senin midir değil mi?
Sen desen de
bu rol benim değildir
sorusuz bir cevap kalır seninki...

Hukuk bile yapmış iken
insanı insanın şahiti;
düzen çarpık kurulmuş
insan olmuş insanın velisi.
Elbet rolünü bulacaktır
kişi de bu yaşamın içinde;
ne zaman olur ise
kendi kendinin terzisi.
N.DENİZ